Fietsen in Taiwan

Van 1 tot 30 november 2014 hebben wij gefietst in Taiwan. Waarom Taiwan? Omdat we een bestemming zochten waar het in november mooi weer was, die veilig en niet al te ingewikkeld was en waar we goed konden kamperen en wandelen. Bovendien hadden we een paar jaar geleden in Japan gefietst en dat was ons erg goed bevallen: een bijzondere cultuur gecombineerd met westerse voorzieningen, maar met weinig westerse toeristen. Ditzelfde hoopten we in Taiwan ook te vinden en dat is redelijk gelukt.

We wilden niet persé een fietsvakantie, maar we hadden begrepen dat Taiwan erg geschikt is om te fietsen. Bovendien leken de afstanden in eerste instantie goed te doen. Achteraf vielen beide dingen een beetje tegen. Er waren wel veel fietspaden, maar zelden op doorgaande trajecten, veel vaker kleine lokale rondjes. Ook moesten we een behoorlijke afstand fietsen om het eiland rond te komen, bijna 1500 kilometer in drie weken, waardoor er weinig tijd was voor rustdagen. Daar kwam nog eens bij dat de dagen in november relatief kort zijn, zodat we al vroeg moesten stoppen met fietsen om een kampeerplekje te zoeken.
 

Bij Taiwan denk je misschien aan een dichtbevolkt eiland vol grote steden, maar dat viel dan weer erg mee. De grote steden liggen vooral aan de westkust, de oostkust is juist behoorlijk rustig en over de hele lengte van het eiland loopt een hoge bergketen met bergen tot 4000 meter hoog! Er is dus veel mooie natuur.
 

We hadden begrepen dat er relatief veel campings zijn in Taiwan en die zijn er ook wel, maar die waren lastig te vinden of lagen ver buiten onze route, zodat we vrijwel iedere nacht wild gekampeerd hebben.

Ook de combinatie van wandelen en fietsen viel tegen, zoals we wel vaker gemerkt hebben tijdens fietsvakanties. Met de fiets kom je meestal niet langs de mooiste wandel-locaties en als je toch al weinig tijd hebt kun je het je vaak niet veroorloven om daar grote omwegen voor te maken. Bovendien liggen in Taiwan de mooiste wandelingen hoog in de bergen en dat zijn zeker niet de gemakkelijkste fietsroutes.

Wat wel weer meezat waren de voorzieningen en dan met name de supermarktjes. Vaak kwamen we meerdere keren per dag langs een convenience store (zoals 7-Eleven en Family Mart). Grotere supermarkten waren er alleen in de grote steden. De convenience stores hebben wel altijd hetzelfde, beperkte assortiment, maar in Taiwan waren er bijna altijd ook tafels en stoelen, waar je even lekker kon zitten om van de net gekochte drankjes of maaltijd te genieten.
 

Het weer heeft onze route erg beïnvloed. Van tevoren hadden we begrepen dat november qua weer een ideale fietstijd is, maar naarmate de reis dichterbij kwam, kwamen we er achter dat dat niet voor het hele eiland geldt. En toen we aan onze route begonnen, werd er voor de hele oostkust een week lang zeer veel regen en wind voorspeld, zodat we min of meer gedwongen waren om in het drukke westen te beginnen, een stuk dat we eigenlijk hadden willen overslaan. Door onze routeplanning gaandeweg een beetje aan te passen, hebben we al met al toch redelijk weer gehad. Met name in het westen was het heerlijk warm en zonnig, zo rond de 30°C. In het oosten hebben we iets minder warm weer gehad, maar eigenlijk slechts één echte regendag tijdens het fietsen. Wel zat de windrichting vaak tegen, zowel in het oosten als in het westen en het kan dan zeker op de kustwegen onaangenaam hard waaien. De laatste week in Taipei was het weer heerlijk warm en zonnig.
 

De wegen waren behoorlijk goed om te fietsen, met mooi asfalt en verrassend weinig troep (zoals glas en afval). Wel waren ook de kleinere wegen op de kaart soms meerbaans, zodat je op een soort vluchtstrook fietste, al was het meestal niet erg druk. Het allervervelendste waren de tunnels, met name langs de oostkust.
 

De Taiwanezen waren erg vriendelijk en open, zeker vergeleken met andere oost-Aziaten. Hun kennis van de Engelse taal was helaas wel vergelijkbaar met die van andere oost-Aziaten, wat wil zeggen dat er niet of nauwelijks Engels werd gesproken, zelfs niet in hotels of toeristen-info’s. Wel zwaaiden veel mensen vriendelijk, gingen auto’s langzamer rijden en werden er (Chinese) aanmoedigingen uit het raam geroepen.
  

Taiwan deed ons denken aan een ontwikkelder versie van China, maar wel minder modern dan Zuid Korea of Japan. Het was een leuk en verrassend land, met zowel cultuur (tempels, hot springs) als een afwisselende natuur (mooie kust, hoge bergen). Desondanks waren er aangenaam weinig westerse toeristen. Wel veel Chinese toeristen trouwens.
 

Het fietsen zelf was goed te doen, al was het achteraf misschien nog leuker geweest om de drukke doorgaande routes met het OV af te leggen en op de mooie plekken voor één of meer dagen een fiets te huren, wat in het land van Giant een heel goede optie is. Dan hadden we wat meer tijd gehad om te wandelen, want daarvoor is Taiwan erg geschikt en dat is er nu te veel bij ingeschoten. Misschien iets voor de volgende keer?

REISROUTE
Taoyuan – Shitan - Taian hot springs – Daping – Sun Moon Lake – Meishan – Tainan – Dapeng Bay  – Kenting – Daren – East Coast weg 197 – East Coast weg 9 – Hualien – Taroko Gorge – Dongao – Northern Cross Island Highway – Fuxing – Taipei – Taoyuan

De eerste kilometers van het vliegveld naar Taoyuan: direct een exotische omgeving! 

De volgende dag fietsten we vanuit Taoyuan naar het zuiden en lunchten sushi bij de grote Boeddha van Emei Lake.

Een vrije middag bij Taian hot springs: tijd voor een wandeling.

Late lunchpauze door een lange klim op weg 21.

Net voor donker een geschikte kampeerplek gevonden achter een bedrijfje, met toestemming van de alleen Chinees sprekende eigenaar. Gelukkig hebben we een zelfdragende tent.

Het bekende, toeristische Sun Moon Lake.

Bijna elke dag aten we een ei dat, na het koken en het breken van de schil, in een grote pan met zoute, bruine drab te sudderen werd gelegd.

Bij het binnenfietsen van Tainan hadden fietsers, brommers en auto's elk hun eigen strook.

De restanten van Fort Zeelandia in Tainan, een Nederlands fort uit de 17e eeuw.

We aten de traditionele Anping Bean Jelly: een soort zachte, koude tofu met zoete saus en citroen.

En daarna de traditionele Chou's shrimp rolls, een lokale lekkernij.

Het ophalen van huisvuil is een hele happening in Taiwan omdat je geacht wordt zelf je vuilniszakken in de wagen te gooien. De vuilniswagens kondigen zich aan met een vrolijk muziekje en op dat moment komen er van alle kanten mensen met afvalzakken aangerend, een bijzonder gezicht.

Af en toe zijn er echte fietspaden, deze zelfs met regelmatige afstandsaanduidingen.

In Dapeng Bay National Scenic Area vonden we een kampeerplekje uit het zicht, in een lege doucheruimte bij een toiletgebouw.

Regelmatig stonden er mooie tempels langs de weg.

Een omweg gefietst voor een idyllisch en verlaten strand, althans volgens onze reisgids. Deze was echter geschreven voordat 'The life of Pi' op dit strand was opgenomen. Sindsdien is het een populaire bestemming voor Chinese tourgroepen...

Politiebureaus doen in Taiwan dienst als rustpunten voor fietsers, met voorzieningen als fietspomp, reparatiesetje, water en toilet.

Bij Kenting, in het uiterste zuiden van Taiwan, kamperen we voor het eerst op een officiële camping.

Kenting National Park.

Hoewel de hele kust overal prachtige uitzichten biedt, lijken de oost-Aziaten altijd allemaal naar datzelfde uitzichtpunt uit de brochure te willen.

Na Kenting fietsten we over rustige kleine weggetjes door een mooi en gevarieerd landschap, waarbij stukken langs de prachtige kust afgewisseld werden met flink klimmen in het binnenland.

Scholen hebben vaak uitgebreide sportvelden die geschikte kampeerplekken bieden.

De oostkust staat bekend als een van de mooiste stukken om te fietsen in Taiwan. Wij namen country road 193 en die was inderdaad prachtig: rijstvelden, bergen, palmbomen, kleine dorpjes en rustige wegen.

Na een fietsdag van 106 kilometer kwamen we aan in Hualien, een van de grootste steden aan de oostkust. Voor een maaltijd liepen we vanuit ons hotel zo het gezellige, superdrukke centrum in. We kozen een kraampje met een lange rij en dat leverde een maaltijd op van dumplings en gestoomde broodjes.

Via de kustweg met zelfs een stukje fietspad bereikten we...

... Taroko Gorge, de bekendste bezienswaardigheid van Taiwan.

Ondanks de vele bussen met toeristen was het prachtig fietsen in de kloof.

Voor de swallow-grotto-trail zijn helmen beschikbaar, waar de lokale bevolking dan ook massaal gebruik van maakt. Wij trotseerden de gevaren blootshoofds, vooral omdat de route grotendeels door tunnels ging.

In Taroko Gorge was een gratis camping, waar we 2 nachten bleven.

De tweede dag maakten we een mooie wandeling, waarvoor we wel eerst een mountain permit moesten regelen bij het lokale politiebureau. Voor de drukte op de wandeling was dat in ieder geval niet nodig geweest, want we kwamen de hele dag geen andere wandelaars tegen.

We fietsten door de kloof terug naar de oostkust, waar we op een prachtig stuk terechtkwamen, met hoge, steile bergen die recht uit zee kwamen.

Helaas waren er daardoor wel veel enge tunnels, een enkele zelfs verboden voor fietsers (er was echter slechts één weg en hoe we dan verder hadden gemoeten stond er niet bij, dus we fietsten maar door, net als de lokale wielrenners overigens)

Alweer een mooie kampeerplek gevonden, net buiten het zicht van de altijd aanwezige beveiligingscamera's

Via de North Cross Island Highway maakten we de doorsteek door de centrale bergketen terug naar de westkust.

Na een behoorlijk eind klimmen begon het donker te worden, dus we waren heel blij toen er eindelijk een vlak stukje berm kwam om de tent neer te zetten.

Eén van de mooiere fietsdagen: heerlijk weer, veel groen, kleine weg en na de pas vooral dalen.

Een bijzondere kampeerplek bij een tempeltje en weer kwam de zelfdragende tent erg goed van pas.

Heping Street in Daxi: een historische straat met oude winkeltjes en traditionele geveltjes én aardige mensen die ons van de lokale lekkernijen laten proeven.

De laatste 30 kilometer naar Taipei gingen helemaal over een prachtig fietspad, zo is het zeker geen straf om naar het centrum van een hoofdstad te fietsen.

Er is zelfs een speciale fietsbrug over de brede rivier.

We hadden nog een aantal dagen over om Taipei en omgeving te bekijken. Natuurlijk mochten we de Taipei 101 niet missen, met 508 meter het een-na-hoogste gebouw ter wereld.

Ook bekeken we verschillende tempels, waaronder de sfeervolle Bao'an tempel, die we zo mooi vonden dat we er meerdere keren geweest zijn (ook al omdat ons favoriete vegetarische restaurant om de hoek lag...).

En we namen een bad in Beitou hot springs. Het koudste bad van 38-41°C was goed vol te houden, met het 43-45°C bad hadden we meer moeite. Net als in Japan en Korea hielp het om zo min mogelijk te bewegen.

In Yangminshan National Park beklommen we Mt. Qixin. Helaas was het zo mistig dat we op de top geen hand voor ogen zagen.

Ook op de afdaling hadden we pech: we hadden ons erg verheugd op een heerlijk warm bad, maar de hot spring was gesloten zodat we het met een voetenbadje moesten doen.

Op de dag dat we elkaar 25 jaar kenden (!) vonden we een hele bijzondere plek om dit te vieren: ons all-time-favourite restaurant uit Hong Kong bleek een filiaal in Taipei te hebben geopend. Daar hadden we graag een wachtrij voor over en we aten heerlijke dimsum.

Elke avond liepen we door Taipei op zoek naar iets lekkers te eten. Net als een groot deel van de lokale bevolking trouwens, het was iedere avond enorm druk op straat. Er zijn in Taiwan veel straatstalletjes.

Vrijwel alle gerechten waren onbekend voor ons en aangezien weinig mensen Engels spreken, gingen we maar af op het uiterlijk van de gerechten en de drukte bij de kraam.

Meestal pakte dat goed uit...

... maar soms kwamen we wat onduidelijke bestanddelen tegen in onze noodle soep, die verdacht veel leken op stukken varkensdarm. Deze veronderstelling bleek achteraf te kloppen.

Dit onsmakelijke idee spoelden we maar snel weg met wat lekkere, zoete, luchtige (aardappel?)balletjes.

Ook proefden we het Taiwanese baobing ijs: een enorme berg geschaafd ijs met keuze uit verschillende toppings zoals tapioca-balletjes, taro-puree, bonen, gelei-blokjes en saus. Heel bijzonder en lekker!

Voor een bijzonder én bijzonder populair ontbijt moesten we op een doordeweekse dag maar liefst ruim een uur in de rij staan en dit is wat we kregen:

zoete en hartige sojamelk, gefrituurde deegstaven, een soort ei-pannenkoek en een broodje met lente-ui.

We hadden ons nog veel langer kunnen vermaken in Taipei en omgeving, maar helaas was het na vier dagen alweer tijd om terug te fietsen naar het vliegveld in Taoyuan, zo'n 50 kilometer van Taipei, vanwaar we met Emirates via Dubai (met prachtig zicht op het hoogste gebouw ter wereld!) terugvlogen naar Amsterdam.

Tot slot nog een bloemlezing van een aantal bijzondere verkeersborden die we onderweg tegenkwamen en waaruit blijkt dat Taiwan zeker begaan is met zijn fietsers: